Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να αναπαράγουμε στις σχέσεις μας το μοντέλο της οικογένειας στην οποία μεγαλώσαμε. Δηλαδή, αυτά που ζήσαμε μέσα στο σπίτι, αυτά μεταφέρουμε και στις δικές μας σχέσεις, μιμούμενοι ορισμένες συμπεριφορές του πατέρα ή της μητέρας. Ωστόσο, υπολογίζεται ότι πάνω απ' το 90% των οικογενειών είναι δυσλειτουργικές. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, δημιουργεί εξ αρχής πολλά εμπόδια στην προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε έναν πετυχημένο μόνιμο δεσμό γιατί μεταφέρουμε σε αυτόν αυτόματα τοξικές συμπεριφορές.

Το άλλο μεγάλο πρόβλημα είναι ότι όταν κάποιος μπαίνει σε σχέση ζητά από τον άλλον να τον αγαπήσει περισσότερο απ' ότι ο ίδιος τον εαυτό του. Συχνά γίνονται παρεξηγήσεις που "γρατζουνάνε" τους πρωταρχικούς μας φόβους και τις πρωταρχικές μας αρνητικές πεποιθήσεις (δεν αξίζω, δεν είμαι αρκετός/ή, δεν θα αγαπηθώ). Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό κάποιος να επενδύει στο χτίσιμο της αυτοεκτίμησης του και να τα βρίσκει με τον εαυτό του πριν προχωρήσει σε μία σταθερή ερωτική σχέση.

​

Στο ξεκίνημα κάθε σχέσης όλα είναι πιο εύκολα καθώς οι ορμόνες του έρωτα διατηρούν το πάθος σε υψηλά επίπεδα. Από ένα σημείο και έπειτα, όμως, όταν οι ορμόνες σταματήσουν να παράγονται μ' αυτούς τους ρυθμούς, οι σύντροφοι θα πρέπει να δράσουν. Οφείλουν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους γιατί η κάθε σχέση, όπως ένα λουλούδι, όταν δεν ποτίζεται, αργά ή γρήγορα μαραίνεται. Σαφώς, στα πλαίσια ενός γάμου όπου υπάρχουν και παιδιά, όλα χρειάζονται ακόμη καλύτερο προγραμματισμό και συνεχή επαγρύπνηση.

​

Οι πετυχημένες σχέσεις χρειάζονται δουλειά αλλά δεν είναι άπιαστος στόχος. Τα καλά νέα είναι πως οι πετυχημένες ζωντανές σχέσεις μαθαίνονται και μπορείτε να εκπαιδευτείτε σε αυτές! Είναι δεξιότητα που μπορείτε να καλλιεργήσετε!