Μονογονεϊκές οικογένειες: μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα;
Στις μέρες μας ένας στους δύο γάμους καταλήγει σε διαζύγιο. Κανονικά οι άνδρες και οι γυναίκες θα έπρεπε πλέον να είναι πολύ προσεχτικοί στην απόφασή τους να παντρευτούν και να φέρουν στον κόσμο παιδιά. Μιας και ο κλάδος της ψυχολογίας είναι πιο νεαρός σε σχέση με άλλους, παλιά οι άνθρωποι δεν είχαν όλες αυτές τις γνώσεις που υπάρχουν τώρα. Επομένως είναι απερισκεψία στην εποχή αυτή να παντρεύεσαι και να μην ξέρεις τον εαυτό σου αλλά και τον άνθρωπο που παντρεύεσαι.
Οι σύντροφοι οφείλουν να φροντίζουν να έχουν άρτια σχέση μεταξύ τους. Να ξέρουν ποιον/αν πρόκειται να παντρευτούν και να επαναπροσδιορίζουν συνεχώς το δεσμό τους ώστε να μην χάνεται η επικοινωνία, η έλξη, ο έρωτας, η σύνδεση. Οι ψυχολόγοι, και ειδικά όσοι έχουν εξειδικευτεί στην ερωτική ζωή, μπορούν να βοηθούν κάθε ζευγάρι να πάει τη σχέση του σε άλλο επίπεδο, πιο ικανοποιητικό και πιο λειτουργικό.
Δυο άνθρωποι που πρόκειται να παντρευτούν πρέπει να έχουν κατά νου ότι ως ζευγάρι μπορεί κάποια στιγμή να χωρίσουν. Ως γονείς, όμως, δεν μπορούν να χωρίσουν ποτέ! Ωστόσο, συχνά έχουμε το φαινόμενο της γονικής αποξένωσης. Γονική αποξένωση είναι όταν το παιδί ή τα παιδιά δέχονται πλύση εγκεφάλου από τον "εγκαταλελειμμένο" γονιό και το περιβάλλον του ώστε να μισήσουν το γονιό που αποφάσισε να χωρίσει. Όλη αυτή η κατάσταση κακοποιεί ψυχολογικά τα παιδιά, τα βλάπτει καθώς ωθούνται να απαρνηθούν τις μισές τους ρίζες.
Σε πάνω από το 90% των περιπτώσεων στην Ελλάδα, μετά το διαζύγιο η επιμέλεια δίδεται στη μητέρα. Είναι απλώς ένα κακό έθιμο που τείνει να διαιωνίζεται. Ο στόχος είναι η συνεπιμέλεια αλλά για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται να αλλάξουν πολλά πράγματα ακόμη όσον αφορά τη νομοθεσία. Από ψυχολογικής πλευράς, αν αποξενώσεις τα παιδιά από τον πατέρα, τα παιδιά βλάπτεις πρωτίστως. Μια μητέρα θα πρέπει να διαχωρίζει τη σχέση των παιδιών με τον πατέρα τους από τη σχέση τη δική της μαζί του.
Φυσικά, είναι δικαίωμα κάθε ανθρώπου να διακόψει μια σχέση ή έναν γάμο, από τη στιγμή που δεν είναι χαρούμενος μέσα σ' αυτή τη συνθήκη! Είναι δικαίωμα να είναι κανείς μονογονιός! Και αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι παύει να είναι αξιοπρεπής! Τα παιδιά χρειάζονται ένα σπίτι που θα λειτουργεί ως ζεστή και αρμονική φωλιά. Από τη στιγμή που δύο σύντροφοι δεν μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους κάτι τέτοιο, καλά κάνουν και παίρνουν δρόμους χωριστούς.
Βέβαια, οι μονογονεϊκές οικογένειες υπήρχαν ανέκαθεν. Παλιά όμως προέκυπταν επειδή η θνησιμότητα των νέων ανθρώπων ήταν σε υψηλά ποσοστά. Εφόσον δεν ήταν επιλογή κάποιου να είναι μονογονιός η κοινωνία δεν το επέκρινε. Αντιθέτως σήμερα πολλοί σπεύδουν να κάνουν πόλεμο σε κάποιον που χωρίζει.
Για το καλό της οικογένειας, ο μονογονιός χρειάζεται ειδική στήριξη προκειμένου να βάλει τη ζωή του σε τάξη και να διαχειριστεί το γεγονός πως τα πράγματα πήραν άλλη τροπή απ' ότι περίμενε. Οφείλει να ισορροπήσει εσωτερικά πρώτα για τον εαυτό του και έπειτα για το καλύτερο μέλλον των παιδιών του. Φυσικά, στην αρχή του χωρισμού τα παιδιά χρειάζονται κι αυτά χρόνο για να μπορέσουν να βρουν τις ισορροπίες τους. Εάν δυσκολεύονται εννοείται πως το καλύτερο θα ήταν να έχουν κι αυτά τη στήριξη ενός ψυχολόγου για να δουλέψουν τις φοβίες τους, τις ανησυχίες τους, τα άγχη τους, τα δύσκολα συναισθήματά τους.
Γενικά, στον ψυχολόγο πιο συχνά πηγαίνουν παιδιά που υποφέρουν μεγαλώνοντας σε προβληματικούς γάμους παρά παιδιά που υποφέρουν μεγαλώνοντας με τον έναν μόνο γονιό. Πράγματι, λοιπόν, μια μονογονεϊκή οικογένεια μπορεί να τα καταφέρει πολύ καλύτερα από μία πυρηνική, η οποία καθημερινά εκθέτει τα παιδιά της σε σκηνές συγκρούσεων, βίας και δυστυχίας!
www.tolis-betterlife.com Εσύ θέλεις μια καλύτερη ζωή;